همانطور که در مقاله ای پیش تر هم تاکید کردیم، یکی از دغدغه های اساسی جهان امروز گرمایش جهانی است. یکی از راهکار ها برای مبارزه با این بحران، کاهش انتشار CO2 در سطح جهان و کربن زدایی صنعت کشتیرانی جهانی است.
هیچ روش از پیش تایین شده و رسمی، برای ثبت دادههای مربوط به شدت انتشار CO2 از کشتیهای فعال در اقیانوسها وجود نداشته است. از این رو از تاریخ اول ژانویه 2023، قرار بر آن شد تا همه کشتیها، داده های شاخص شدت کربن (CII) سالانه و شاخص کارایی انرژی کشتی (EEXI) را ثبت کرده و گزارش دهند.
این ابتکارات در تاریخ اول نوامبر 2022، به عنوان بخشی از اصلاحیههای کنوانسیون بینالمللی برای جلوگیری از آلودگی کشتیها (MARPO) اجرایی شد.
این اصلاحات در چارچوب استراتژی اولیه سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کشتی ها در سال 2018 مورد توافق قرار گرفت و توسعه داده شد. این استراتژی کشتی ها را ملزم می کند در جهت بهبود بهرهوری انرژی خود، انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهند.
شاخص شدت کربن (CII) ، بهره وری یک کشتی را بر مبنای انتشار CO2 و با توجه ظرفیت کشتی و مسافت طی شده محاسبه میکند .
در واقع رتبه بندی CII، ضریب کاهش سالانه شدت انتشار کربن مورد نیاز برای اطمینان از بهبود مستمر بهره وری کشتی را مشخص می کند.
CII برای همه انواع کشتیهایی با ظرفیت بیشتر از 5000 GT اعمال میشود و به کشتیهای کانتینربر، کشتی های فله بر، تانکرها، کشتیهای چند منظوره، کشتی های عمومی، کشتیهای یخچالی، حاملهای LNG، کشتیهای Ro-Ro و کشتیهای کروز محدود نمیشود.
طبق دستورالعمل های تعیین شده توسط سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) ، CII در 5 سطح رتبه بندی می شود:
• A - major superior - فوق مطلوب
• B - minor superior - مطلوب
• C – moderate - متوسط
• D - minor inferior - نامطلوب
• - E inferior performance level - بسیار نامطلوب
طبق IMO، یک کشتی با رتبه D موظف است برای سه سال متوالی برنامه اقدامات اصلاحی برای دستیابی به شاخص C یا بالاتر ارائه دهد. مدت زمان ارائه این برنامه اصلاحی برای کشتی با رتبه E برابر با یک سال است.
مقامات بندری و سایر دست اندرکاران در تلاش هستند تا مشوق هایی را برای کشتی های دارای رتبه A یا B در نظر بگیرند.
یکی از راهکار های عملیاتی کشتی ها در راستای بهبود رتبه CII خود، جایگزینی سوخت های کم کربن با سوخت فسیلی است. اما راهکارهای اصلاحی به این استراتژی محدود نمیشوند. برخی دیگر از این راهکار ها عبارتند از:
• تمیز کردن بدنه برای کاهش کشش
• بهینه سازی سرعت و مسیریابی
• نصب لامپ های کم مصرف
• نصب برق کمکی خورشیدی/بادی برای خدمات اقامتی
ارزش این شاخص تحت تاثیر عوامل زیر تغییر میکند:
• کارایی کشتی
• نوع سوخت مصرفی
• پارامترهای عملیاتی مانند سرعت کشتی، محموله،
• شرایط آب و هوایی
• وضعیت کلی کشتی
• و رسوبات زیستی تهدیدکننده در بدنه کشتی
مالکان کشتیها میتوانند با بهینهسازی عملیات حمل و اطمینان از وضعیت مطلوب کشتیها، CII را کنترل کنند.
توجه به مفهوم EEXI و CII نخستین بار در سال 2018، تحت چارچوب استراتژی اولیه سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کشتی ها مطرح شد. اجرای این طرح، IMO را متعهد میکند تا سال 2023 شدت انتشار کربن در عرصه ی حمل و نقل بین المللی نسبت به این آمار در سال 2008، 40 درصد کاهش پیدا کند.
در راستای تحقق این هدف، کمیته حفاظت از محیط زیست دریایی (MEPC)، اثربخشی اجرای الزامات CII و EEXI را تا اول ژانویه 2026 بررسی خواهد کرد و در صورت لزوم اصلاحات بیشتری را اتخاذ خواهد کرد.
منبع: Shipping And Freight Resource
برای این مطلب هیچ نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را ثبت کنید.
0 نظر